وبلاگ نویسی یا غم نامه؟

سلام

یه مدت که تو هر وبلاگی میرم نویسندها  همش از خاطرات بد یا مسائل بدی که براشون پیش اومده می نویسن یکی میگه : دیروز ازم تقلب گرفتن  یکی دیگه میگه اون دختره گربه صفته(با عرض معذرت از همه بازدیدکنندگان مونث) اون یکی میگه همه  پسرا  بی معرفتن(با عرض ژوزش از بازدیدکنندگان مذکر) وااااااااااااااای   به خدا دیگه حالم از این جملات بد میشه

آخه چرا؟  دوست عزیز یکم واسه ی بازدید کنندگان وبلاگت ارزش قائل باش همش میایم تو  وبلاگت دپرس میشیم  غم نامه  یکی دوتا  نه اینقدر

یه بار هم بیا به یه مورد از خاطرات خوبتو تعریف کن از مسائلی که باعث شد خوشحال بشی بنویس

حالا منظورم فقط وبلاگ دوستان یا افرادی که من بهشون سر میزنم نیستا یه بار واردلیست وبلگهای  میهن بلاگ یا بلاگفا بشید مطمئنا اینارا می بینید: پسرک تنها -هیچکس منو دوست نداره-مطالب غم انگیز زندگی من-به من نگاه نکن ازت بیزارم  و......

نمیدونما ولی اینهمه غم تو زندگی وبلاگ نویسانی که اکثرا هم جوون هستن چیکارمیکنه؟ نه اینطوری بپرسم چرا سعی داریم بیشتر از کمبودها و ناراحتیهامون بنویسیم؟

هیچی دیگه (آقا یا خانمی که فهمیدی منظور من خودتی) یکم هم به قانون جاذبه معتقد باش به هرچی که فکرکنی جذب میکنی پس سعی کن نگاتیو ها را ازخودت دور کنی

و یه جمله ی معروف از یه آدم معروف که میگه: زندگی کینم برای تولد تا بی نهایت نه تولد تا مرگ

یا حق